تاثیر آموزش تلفیقی منتورشیپ و گروه همتا یان بر عملکرد و رضایت تحصیلی دانشجویان دکتری پرستاری

مقدمه  : آموزش و یادگیری از همتایان یک مداخله آموزشی موثر برای دانشجویان دکتری پرستاری در  محیط­های آموزشی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش تلفیقی استاد(منتور) و گروه همتایان بر عملکرد تحصیلی (شامل عملکرد آموزشی + عملکرد پژوهشی)  و رضایت تحصیلی دانشجویان دکتری پرستاری انجام شد.  روش کار: این پژوهش یک مطالعه نیمه­تجربی بود که با مشارکت 10نفر از دانشجویان دکتری پرستاری دانشگاه علوم بهزیستی و توان­بخشی انجام شد. گروه مداخله شامل 5 نفر از دانشجویان دکتری پرستاری بودند که به همراه استاد راهنما (منتور) در جلسات مشترک گروه همتایان به مدت دو  ترم تحصیلی مشارکت داشتند. گروه شاهد نیز  5 نفر از دانشجویان دکتری پرستاری هم دوره  با گروه مداخله بودند که در جلسات مشترک گروه همتایان با مربی شرکت نمی کردند. و روش معمول(روتین) یعنی شرکت در کلاس و انجام پروژهای کلاسی برای آنها انجام می­شد. پس از پایان دوره آموزش، گروه همتایان با مربی مشترک، عملکرد تحصیلی و رضایت تحصیلی دانشجویان دکتری پرستاری  مورد سنجش قرار گرفت. برای گردآوری داده­ها از پرسشنامه محقق ساخته جهت سنجش عملکرد آموزشی و رضایت تحصیلی دانشجویان دکتری پرستاری  استفاده شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد شرکت در جلسات مشترک گروه همتایان به­همراه مربی (منتور) می­تواند باعث ارتقای عملکرد پژوهشی و افزایش رضایت تحصیلی دانشجویان دکتری پرستاری شود، ولی بر عملکرد آموزشی تاثیری نداشت. نتیجه­گیری: بر­اساس یافته­های این مطالعه برای افزایش رضایت و عملکرد تحصیلی  دانشجویان دکتری پرستاری توجه به شیوه­های ترکیبی آموزشی اجتناب­ناپذیر است. آموزش از گروه همتایان با مشارکت و راهنمایی اساتید می­تواند توانمندی­های علمی و پژوهشی دانشجویان را افزایش داده و منجر به توسعه عملکرد تحصیلی و کسب رضایت تحصیلی بیشتری در دانشجویان مقاطع تحصیلات تکمیلی شود.